Święto 1 listopada
na Cmentarzu Wojskowym w Pointe-Claire
Zgodnie z trzydziestoletnią tradycją naszej szkoły, w sobotę 29 października 2022, odwiedziliśmy Cmentarz Wojskowy w Pointe-Claire. Uczniowie odnaleźli groby polskich weteranów i oznaczyli je biało-czerwonymi chorągiewkami, które przygotowali wcześniej w szkole.
Uroczystość rozpoczęła się o godzinie 11. Zagrały werble, weszły poczty sztandarowe: Związku Weteranów Polskich oraz hufców harcerskich Ogniwo i Orlęta. Wokół Pomnika Krzyża zgromadzili się uczniowie naszej szkoły ze swoimi nauczycielkami, harcerki i harcerze, liczne grono przyjaciół szkoły i rodziców. Obecni byli również Prezes Kongresu Polonii Kanadyjskiej – pani Maria Palczak, konsul RP w Montrealu – pan Dariusz Sabat oraz Prezes Kongresu Polonii Związku Weteranów Polskich im. Józefa Piłsudskiego – pan Andrzej Okoniewski. W tym roku uroczystość poprowadziła uczennica klasy III licealnej Maya McManaman.
Uroczystość rozpoczęła się modlitwą, którą poprowadził ks. Piotr Miodek. Przed rozpoczęciem Apelu Poległych, weteran misji pokojowych ONZ – pan Józef Foltyn ogłosił minutę ciszy. W kwaterze grobów wojskowych pośród biało-czerwonych chorągiewek, zapanowały cisza i skupienie. Dopełniła się tradycja złożenia hołdu pamięci związana ze Świętem Zmarłych, o której mówili w swoich krótkich wystąpieniach: pani M. Palczak oraz panowie D. Sabat i A. Okoniewski.
Jak zwykle w uroczystościach wzięły udział inne polskie organizacje i przyjaciele naszej szkoły.
Apel Poległych odczytali uczniowie klasy II licealnej Antoni Drewnowski i Nicolas Sokalski. Po ostatnim wezwaniu Apelu :
Weterani II wojny światowej pochowani na Cmentarzu Wojskowym w Pointe Claire,
WZYWAM WAS DO APELU !
i po ostatniej odpowiedzi zebranych :
CZEŚĆ ICH PAMIĘCI !
złożone zostały pod Pomnikiem Krzyża kwiaty i zapalono znicze.
W południe odjechał szkolny autobus. Na Cmentarz Wojskowy w Pointe Claire powróciła cisza, lecz nie była to już martwa cisza obojętności i zapomnienia. Była to cisza przepełniona szacunkiem i pamięcią o tych, którzy od nas odeszli, a którym zawdzięczamy tak wiele.
Teresa Sobol